Λίγα σκαλιά χαμηλότερα και απλούστερα λόγια ή κατά τον Ποιητή :
Ρίτσος «Καπνισμένο Τσουκάλι.»
…..Και να αδελφε μου, που μαθαμε να κουβεντιαζουμε, ησυχα-ησυχα κι απλα. Καταλαβαινομαστε τωρα-δε χρειαζονται περισσοτερα. Κι αυριο λεω θα γινουμε ακομα πιο απλοι, θα βρουμε αυτα τα λογια, που παιρνουν το ιδιο βαρος, σ' ολες τις καρδιες, σ' ολα τα χειλη, ετσι να λεμε πια τα συκα: συκα, και τη σκαφη: σκαφη, κι ετσι που να χαμογελανε οι αλλοι και να λενε:"τετοια ποιηματα, σου φτιαχνουμε εκατο την ωρα". Αυτο θελουμε και εμεις. Γιατι εμεις,δεν τραγουδαμε για να ξεχωρισουμε, αδελφε μου απ' τον κοσμο. Εμεις τραγουδαμε, για να σμιξουμε τον κοσμο…..
Στο μάκρος του βίου μου έμαθα να γνωρίζω ότι η υπεραπλούστευση του λόγου είναι επικίνδυνα και ύπουλα απαξιωτική της αληθινής νοηματικής σημασίας του. Συνεχώς επίσης μαθαίνω ότι και η τυποποίηση όπως και ο εύκολος δογματισμός στην εκφορά του λόγου είναι το ίδιο επιζήμιος στην νοηματική αποτύπωση της σωστής σημασίας του. Μπορεί τα πιστεύω μου αυτά και ειδικότερα η μάθηση μου να είναι ατελής στο βαθμό που και η εκπαίδευσή μου αλλά και η εκπαίδευση ειδικότερα των νεότερων γενιών ήταν και παραμένει ατελής μέχρι χαοτική. Δεν επεμβαίνω για να ξύσω ανοικτές γνωστές πληγές της παιδείας μας. Άλλη η αιτία της παρέμβασης μου και μάλιστα είναι σχετική με τον νοηματικό λόγο, όχι τον εντελώς ανύπαρκτο ή χειραγωγημένο που ρέει απ’ τα τηλεβιζιονικά, (εκτρωματικά,) παράθυρα, αλλά εκείνο που με λίγη προσπάθεια των ειδημόνων θα μπορούσε να διαφωτίσει την κοινωνία και κυρίως να διαπαιδαγωγήσει τη νεολαία μας ακόμη και μέσω του γυαλιού..
Μεγάλη η προσπάθεια της Ε.Τ.3 να ανεβάζει στο γυαλί σοβαρά για τους Έλληνες, όλους μας, θέματα που άπτονται φιλοσοφικά στην εξέλιξη, με την εννοιολογική σημασία αυτής, του Έθνους μας. Αν σε κάτι δυσπιστώ, χωρίς αυτό να αποπροσανατολίζει την όλη προσπάθεια και χωρίς αυτό να είναι το κυρίως θέμα μου, είναι ο τηλεοπτικός χρόνος, ο οποίος πιθανόν δεν διευκολύνει το χρέος των ειδημόνων να είναι ρεαλιστές και να κατεβαίνουν κάποια Ακαδημαϊκά σκαλιά της δια βίου μαθήσεως των, ούτως ώστε να γίνονται πιο κατανοητοί και συνεπώς πιο αποτελεσματικοί στην δια απλών λόγων μεταφορά των εκπαιδευτικών μηνυμάτων τους. Δυσπιστώ στην προσπάθεια των ίδιων των ειδημόνων που χωρίς ρεαλισμό, σαν ξερού ξύλου άκαρπη και επιγραμματική η μεταφερόμενη γνώση τους δεν διευκολύνει την δίψα προς μάθηση του λαού μας, που αν και ομολογουμένως βρίσκεται σήμερα στο Ναδίρ στον τόπο μας, εν τούτοις φιλοσοφικά αλλά και ιστορικά σαν σπίθα απ’ τις στάχτες αναμένει πάντα, πολλές φορές και καταχρηστικά, με την συνέπεια της απλής ανθρώπινης βιωματικής δυνατότητας της τη κατάλληλη στιγμή για ν’ ανάψει τη δική της φωτιά, κάτω απ’ το καζάνι της εξέλιξης και ανέλιξης του ανθρωπίνου όντος γενικότερα, αλλά και ειδικότερα του Έλληνα.
Μετά από την παρακολούθηση της χθεσινής βραδινής εκπομπής της Ε.Τ. 3, με καλεσμένους ομιλητές, συζητητές, τον κο Γιανναρά, κο Ήφαιστο και κο Ζιάκα, λυπάμαι δεν κατάλαβα και πάρα πολλά. Φταίει η ξύλινη επιστημονική φιλοσοφική γλώσσα τους! Φταίει η δική μου εμμονή να μην εμπιστεύομαι τον Ακαδημαϊσμό και να θέλω να μαθαίνω συνεχώς περισσότερα ασχολούμενος το δυνατόν με την κατανόηση των απλών εννοιών, αφού το χάος της Συμπαντικής γνώσης μου είναι έτσι κι αλλιώς απροσπέλαστο. Μπορεί να ‘ναι όλα αυτά και άλλα που δεν μπορώ, σαν μη ειδήμων, εγώ οριοθετώντας τα να τα επισημάνω. Πάντως όπως και να ‘χει τη συζήτηση την άκουσα και τελικά έμεινα και ικανοποιημένος, αφού τα δικά μου συμπεράσματα απ’ αυτή μάλλον ήταν αισιόδοξα. Ναι στο να δουλέψουμε πνευματικά πλέον στα σοβαρά. Όχι στον μηδενισμό. Όχι στον εντολέα κράτος, εξουσία, έθνος, που είναι αποκομμένος απ’ την πνευματικότητα των πολιτών του. Όχι στους Πολίτες που αποκόπτονται από τον πνευματικό εντολέα, κράτος, εξουσία, έθνος όταν αυτός προσφέρει και πνευματικό περιεχόμενο. Ναι να μιλήσουμε μεταξύ μας οι Έλληνες. Όχι στο να μιλάμε όλοι χωρίς να μιλάμε μεταξύ μας. Ναι στο να μιλάμε περισσότερο πνευματικά κι όχι υλιστικά. Ναι στο να αποκτήσουμε καλύτερη ποιοτικά παιδεία. Ναι στο κάποτε να μάθουμε περισσότερα για την ενδιάμεση Βυζαντινή πνευματική γέφυρα της Εθνικής μας ταυτότητας. Ναι στο να μην αντιγράφουμε οτιδήποτε ξενικό. Ναι στο να θεωρούμε την πνευματική ποιότητα όλων μας, αν και μηδενιστική, (αποστροφή του κου Ζιάκα ή κου Ήφαιστου νομίζω,) προωθημένη πιθανόν (προεπαναστατική περίπου) εν σχέση με την καλύτερη των κοινωνιών της δύσης- Ευρώπης- (που όμως βρίσκεται κι αυτή στα όρια της αναπότρεπτης φθοράς και πορείας της με τάση να φθάσει μετά από εμας προς τη σημερινή δική μας! ) Βεβαίως και δεν κατάλαβα τι κακή σχέση ή τι κακή διαφορά είχε το 1981, που, κατά τον κο Γιανναρά, οριοθέτησε την αρχή της κατηφόρας της Παιδείας σε ποιότητα! Εν σχέσει με αυτή της προ και μεταπολιτευτικής εκπαιδεύσεως στον τόπο μας, που ήταν καλύτερη;!.
Βέβαια όλα αυτά τα τελευταία δεν προάγουν την ελπίδα στη μεταστροφή και την απεμπλοκής της απ’ τις ρέπουσες μηδενιστικές τάσεις, που πράγματι πλήττουν την κοινωνία μας και την οδηγούν στα χειρότερα. Αλλά πώς να μην γίνεται αυτό όταν εγώ ένας ελάχιστος στη γνώση άνθρωπος δεν είμαι σίγουρος του τι κατάλαβα ή το τι επινόησα μέσα απ’ την θεματική των ειδημόνων της χθεσινής βραδιάς της Ε.Τ.3.
Επιτέλους δεν απαξιώνω την εκπομπή της Ε.Τ.3, ούτε το κύρος και την προσπάθεια των διαπρεπών ειδημόνων του τόπου μας, παρακαλώ όμως λιγότερο ύφος και απλούστερα λόγια όταν μάλιστα κρίνουμε την κακή μας μοίρα ή τον κακό μας τον καιρό!Η αυστηρά θεωρητική στάση μας στα ολιγόλεπτα είδωλα του γυαλιού μας αδικεί και δεν μας βγάζει απέναντι, αντίθετα επιδεινώνει το πρόβλημα, κι αντί σοφίας το όφελος μεγεθύνει τη μωρία όλων μας!
Ρίτσος «Καπνισμένο Τσουκάλι.»
…..Και να αδελφε μου, που μαθαμε να κουβεντιαζουμε, ησυχα-ησυχα κι απλα. Καταλαβαινομαστε τωρα-δε χρειαζονται περισσοτερα. Κι αυριο λεω θα γινουμε ακομα πιο απλοι, θα βρουμε αυτα τα λογια, που παιρνουν το ιδιο βαρος, σ' ολες τις καρδιες, σ' ολα τα χειλη, ετσι να λεμε πια τα συκα: συκα, και τη σκαφη: σκαφη, κι ετσι που να χαμογελανε οι αλλοι και να λενε:"τετοια ποιηματα, σου φτιαχνουμε εκατο την ωρα". Αυτο θελουμε και εμεις. Γιατι εμεις,δεν τραγουδαμε για να ξεχωρισουμε, αδελφε μου απ' τον κοσμο. Εμεις τραγουδαμε, για να σμιξουμε τον κοσμο…..
Στο μάκρος του βίου μου έμαθα να γνωρίζω ότι η υπεραπλούστευση του λόγου είναι επικίνδυνα και ύπουλα απαξιωτική της αληθινής νοηματικής σημασίας του. Συνεχώς επίσης μαθαίνω ότι και η τυποποίηση όπως και ο εύκολος δογματισμός στην εκφορά του λόγου είναι το ίδιο επιζήμιος στην νοηματική αποτύπωση της σωστής σημασίας του. Μπορεί τα πιστεύω μου αυτά και ειδικότερα η μάθηση μου να είναι ατελής στο βαθμό που και η εκπαίδευσή μου αλλά και η εκπαίδευση ειδικότερα των νεότερων γενιών ήταν και παραμένει ατελής μέχρι χαοτική. Δεν επεμβαίνω για να ξύσω ανοικτές γνωστές πληγές της παιδείας μας. Άλλη η αιτία της παρέμβασης μου και μάλιστα είναι σχετική με τον νοηματικό λόγο, όχι τον εντελώς ανύπαρκτο ή χειραγωγημένο που ρέει απ’ τα τηλεβιζιονικά, (εκτρωματικά,) παράθυρα, αλλά εκείνο που με λίγη προσπάθεια των ειδημόνων θα μπορούσε να διαφωτίσει την κοινωνία και κυρίως να διαπαιδαγωγήσει τη νεολαία μας ακόμη και μέσω του γυαλιού..
Μεγάλη η προσπάθεια της Ε.Τ.3 να ανεβάζει στο γυαλί σοβαρά για τους Έλληνες, όλους μας, θέματα που άπτονται φιλοσοφικά στην εξέλιξη, με την εννοιολογική σημασία αυτής, του Έθνους μας. Αν σε κάτι δυσπιστώ, χωρίς αυτό να αποπροσανατολίζει την όλη προσπάθεια και χωρίς αυτό να είναι το κυρίως θέμα μου, είναι ο τηλεοπτικός χρόνος, ο οποίος πιθανόν δεν διευκολύνει το χρέος των ειδημόνων να είναι ρεαλιστές και να κατεβαίνουν κάποια Ακαδημαϊκά σκαλιά της δια βίου μαθήσεως των, ούτως ώστε να γίνονται πιο κατανοητοί και συνεπώς πιο αποτελεσματικοί στην δια απλών λόγων μεταφορά των εκπαιδευτικών μηνυμάτων τους. Δυσπιστώ στην προσπάθεια των ίδιων των ειδημόνων που χωρίς ρεαλισμό, σαν ξερού ξύλου άκαρπη και επιγραμματική η μεταφερόμενη γνώση τους δεν διευκολύνει την δίψα προς μάθηση του λαού μας, που αν και ομολογουμένως βρίσκεται σήμερα στο Ναδίρ στον τόπο μας, εν τούτοις φιλοσοφικά αλλά και ιστορικά σαν σπίθα απ’ τις στάχτες αναμένει πάντα, πολλές φορές και καταχρηστικά, με την συνέπεια της απλής ανθρώπινης βιωματικής δυνατότητας της τη κατάλληλη στιγμή για ν’ ανάψει τη δική της φωτιά, κάτω απ’ το καζάνι της εξέλιξης και ανέλιξης του ανθρωπίνου όντος γενικότερα, αλλά και ειδικότερα του Έλληνα.
Μετά από την παρακολούθηση της χθεσινής βραδινής εκπομπής της Ε.Τ. 3, με καλεσμένους ομιλητές, συζητητές, τον κο Γιανναρά, κο Ήφαιστο και κο Ζιάκα, λυπάμαι δεν κατάλαβα και πάρα πολλά. Φταίει η ξύλινη επιστημονική φιλοσοφική γλώσσα τους! Φταίει η δική μου εμμονή να μην εμπιστεύομαι τον Ακαδημαϊσμό και να θέλω να μαθαίνω συνεχώς περισσότερα ασχολούμενος το δυνατόν με την κατανόηση των απλών εννοιών, αφού το χάος της Συμπαντικής γνώσης μου είναι έτσι κι αλλιώς απροσπέλαστο. Μπορεί να ‘ναι όλα αυτά και άλλα που δεν μπορώ, σαν μη ειδήμων, εγώ οριοθετώντας τα να τα επισημάνω. Πάντως όπως και να ‘χει τη συζήτηση την άκουσα και τελικά έμεινα και ικανοποιημένος, αφού τα δικά μου συμπεράσματα απ’ αυτή μάλλον ήταν αισιόδοξα. Ναι στο να δουλέψουμε πνευματικά πλέον στα σοβαρά. Όχι στον μηδενισμό. Όχι στον εντολέα κράτος, εξουσία, έθνος, που είναι αποκομμένος απ’ την πνευματικότητα των πολιτών του. Όχι στους Πολίτες που αποκόπτονται από τον πνευματικό εντολέα, κράτος, εξουσία, έθνος όταν αυτός προσφέρει και πνευματικό περιεχόμενο. Ναι να μιλήσουμε μεταξύ μας οι Έλληνες. Όχι στο να μιλάμε όλοι χωρίς να μιλάμε μεταξύ μας. Ναι στο να μιλάμε περισσότερο πνευματικά κι όχι υλιστικά. Ναι στο να αποκτήσουμε καλύτερη ποιοτικά παιδεία. Ναι στο κάποτε να μάθουμε περισσότερα για την ενδιάμεση Βυζαντινή πνευματική γέφυρα της Εθνικής μας ταυτότητας. Ναι στο να μην αντιγράφουμε οτιδήποτε ξενικό. Ναι στο να θεωρούμε την πνευματική ποιότητα όλων μας, αν και μηδενιστική, (αποστροφή του κου Ζιάκα ή κου Ήφαιστου νομίζω,) προωθημένη πιθανόν (προεπαναστατική περίπου) εν σχέση με την καλύτερη των κοινωνιών της δύσης- Ευρώπης- (που όμως βρίσκεται κι αυτή στα όρια της αναπότρεπτης φθοράς και πορείας της με τάση να φθάσει μετά από εμας προς τη σημερινή δική μας! ) Βεβαίως και δεν κατάλαβα τι κακή σχέση ή τι κακή διαφορά είχε το 1981, που, κατά τον κο Γιανναρά, οριοθέτησε την αρχή της κατηφόρας της Παιδείας σε ποιότητα! Εν σχέσει με αυτή της προ και μεταπολιτευτικής εκπαιδεύσεως στον τόπο μας, που ήταν καλύτερη;!.
Βέβαια όλα αυτά τα τελευταία δεν προάγουν την ελπίδα στη μεταστροφή και την απεμπλοκής της απ’ τις ρέπουσες μηδενιστικές τάσεις, που πράγματι πλήττουν την κοινωνία μας και την οδηγούν στα χειρότερα. Αλλά πώς να μην γίνεται αυτό όταν εγώ ένας ελάχιστος στη γνώση άνθρωπος δεν είμαι σίγουρος του τι κατάλαβα ή το τι επινόησα μέσα απ’ την θεματική των ειδημόνων της χθεσινής βραδιάς της Ε.Τ.3.
Επιτέλους δεν απαξιώνω την εκπομπή της Ε.Τ.3, ούτε το κύρος και την προσπάθεια των διαπρεπών ειδημόνων του τόπου μας, παρακαλώ όμως λιγότερο ύφος και απλούστερα λόγια όταν μάλιστα κρίνουμε την κακή μας μοίρα ή τον κακό μας τον καιρό!Η αυστηρά θεωρητική στάση μας στα ολιγόλεπτα είδωλα του γυαλιού μας αδικεί και δεν μας βγάζει απέναντι, αντίθετα επιδεινώνει το πρόβλημα, κι αντί σοφίας το όφελος μεγεθύνει τη μωρία όλων μας!
Άγγελος Κότσαρης
3.12.09
3.12.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου