Νομίζω όχι κατηγορηματικά. Κι όμως υπάρχει πάντα στον άνθρωπο η δυνατότητα βγαίνοντας με αγώνα απ’ το πετσί του και βλέποντας πονετικά τα πάντα γύρω του, ακόμη και τον θεό να είναι αν όχι αληθής να είναι αντικειμενικός.
Κάποτε όταν ήμουνα 20 χρόνων ένοιωθα την τάση να γράψω ποίηση. Αφού εν πολλοίς το προσπάθησα, ένοιωσα την ανάγκη να επιβεβαιώσω τις ικανότητες μου και γι’ αυτό απευθύνθηκα σ’ ένα καλό μου φίλο Δικηγόρο, ζητώντας μου να με κρίνει. Η αναπάντεχη απάντηση του ήταν αυτή που με έκανε, καταλαβαίνοντας την, να σταματήσω από τότε να γράφω, οτιδήποτε έχει να κάνει με την μόνη Αληθινή αυτή Τέχνη, που είναι η Ποίηση.
- Ξέρεις, μου είπε, επειδή ζητάς την γνώμη μου για ένα θέμα που εγώ το θεωρώ πολύ σοβαρό, θα σου εκφραστώ απερίφραστα, ότι αυτό που εσύ κάνεις και το θεωρείς ποίηση, μέχρι στιγμής είναι πράγματι πύηση! Την ώρα ίσως που θα καταλάβεις, κι αν το καταλάβεις, ότι ποίηση είναι το πλησίασμα της αλήθειας μέσα απ’ τις αλήθειες των άλλων, και όχι του εαυτού σου, τότε θα μπορείς να πείς και για τον εαυτό σου αυτό που είπε ο Καβάφης στον εαυτό του, βάζοντας, όχι εμένα, αλλά την μούσα να του το λέει .
Κάποτε όταν ήμουνα 20 χρόνων ένοιωθα την τάση να γράψω ποίηση. Αφού εν πολλοίς το προσπάθησα, ένοιωσα την ανάγκη να επιβεβαιώσω τις ικανότητες μου και γι’ αυτό απευθύνθηκα σ’ ένα καλό μου φίλο Δικηγόρο, ζητώντας μου να με κρίνει. Η αναπάντεχη απάντηση του ήταν αυτή που με έκανε, καταλαβαίνοντας την, να σταματήσω από τότε να γράφω, οτιδήποτε έχει να κάνει με την μόνη Αληθινή αυτή Τέχνη, που είναι η Ποίηση.
- Ξέρεις, μου είπε, επειδή ζητάς την γνώμη μου για ένα θέμα που εγώ το θεωρώ πολύ σοβαρό, θα σου εκφραστώ απερίφραστα, ότι αυτό που εσύ κάνεις και το θεωρείς ποίηση, μέχρι στιγμής είναι πράγματι πύηση! Την ώρα ίσως που θα καταλάβεις, κι αν το καταλάβεις, ότι ποίηση είναι το πλησίασμα της αλήθειας μέσα απ’ τις αλήθειες των άλλων, και όχι του εαυτού σου, τότε θα μπορείς να πείς και για τον εαυτό σου αυτό που είπε ο Καβάφης στον εαυτό του, βάζοντας, όχι εμένα, αλλά την μούσα να του το λέει .
Ο Ποιητής και η Μούσα
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Προς τι καλόν, τι όφελος ηθέλησεν η τύχη,
Μάταιοι είν' οι λόγοι μου· της λύρας μου οι ήχοι
αυτοί οι μουσικώτεροι δεν είναι αληθείς.
Εάν θελήσω ευγενές αίσθημα να υμνήσω,
όνειρα είν', αισθάνομαι, η δόξα κ' η αρετή.
Παντού απογοήτευσιν ευρίσκ' όπου ατενίσω,
κ' επί ακάνθων πανταχού ο πους μου ολισθεί.
Η γη 'ναι σφαίρα σκοτεινή, ψυχρά τε και δολία.
Τα άσματά μου πλανερά του κόσμου είν' εικών.
Έρωτα ψάλλω και χαράν. Αθλία παρωδία,
αθλία λύρα, έρμαιον παντοίων απατών!
Η ΜΟΥΣΑ
Δεν είσαι ψεύτης, ποιητά. Ο κόσμος τον οποίον
οράς εστίν ο αληθής. Της λύρας αι χορδαί
μόναι γνωρίζουν τ' αληθές, και εις αυτόν τον βίον
οι ασφαλείς μας οδηγοί μόναι εισίν αυταί.
Του θείου είσαι λειτουργός. Σοι έδωκε τον κλήρον
του κάλλους και του έαρος. Μελίρρυτος αυδή
ρέει από τα χείλη σου, και θησαυρείον μύρων
είσαι - χρυσή υπόσχεσις και άνωθεν φωνή.
Εάν η γη καλύπτεται με σκότος, μη φοβείσαι.
Μη ό,τι είναι έρεβος νόμιζε διαρκές.
Φίλε, πλησίον ηδονών, ανθών, κοιλάδων είσαι
θάρρει, και βάδισον εμπρός. Ιδού το λυκαυγές!
Ομίχλη μόνον ελαφρά το βλέμμα σου τρομάζει.
Υπό τον πέπλον ευμενής η φύσις διά σε
ρόδων, και ίων, κ' ευγενών ναρκίσσων ετοιμάζει
στεφάνους, των ασμάτων σου ευώδεις αμοιβαί.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Κότσαρης Άγγελος.
5.5.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου